جواب این سوال در چند نکته نهفته است:
1. فداکاری امام حسین (ع) در روز عاشورا دین اسلام را زنده کرد؟؟ و نقش او در این امر بسیار ویژه و حائز اهمیت بود لذا این از خود گذشتگی را باید زنده نگه داشت و با عزاداری ایام محرم و صفر این امر را محقق کرد.
2. مصیبت وارده بر امام حسین (ع) برای هیچ پیامبر و امامی به وجود نیامده و این اتفاق از همه رخ دادهای عالم بزرگ تر و سخت تر است پس همین عامل نشان می دهد که چرا برا ی امام حسین (ع) و یارانش بیش از دیگر پیشوایان دین عزاداری می نماییم.
3. در ماه محرم سال 61 (ه.ق) امام حسین (ع)، فرزندان، خویشان و یاران با وفایش همه کشته شدند و پس از آن اسیران و اصحاب او نیز به کوفه و شام مهاجرت نمودند در راه باز گشت، همین اسیران داغ دیده در روز اربعین حسینی به کربلا رسیدند و همه مصائب عاشو را برای آن ها زنده شد.
4. دشمنان اسلام با به شهادت رساندن پیشوای سوم شیعیان (ع) قصد نابود کردن دین را داشتند و تلاش کردند تا حادثه کربلا هم به کلی فراموش شود. آن ها در این راه حتی افرادی را که برای زیارت مرقد سید شهدا، به کربلا می آمدند را نیز شکنجه کرده و می کشتند. این وضع در زمان عباسیان نیز ادامه یافت!! چنان که در دوره ی حکومت متوکل تمامی قبور شهدای کربلا تخریب شد و به مزرعه تبدیل گردید. به همین دلیل شیعیان نیز از آن پس برای مقابله با دشمنان از هر مناسبتی از جمله عزاداری در اربعین حسینی استفاده می نمودند.
5. در منابع مختلف آمده که یکی از نشانه های مؤمن زیارت امام حسین (ع) در روز اربعین می باشد. در این زمینه از امام حسن عسگری (ع) روایت شده که علامت مؤمن پنج چیز است 1) پنجاه رکعت نماز نافله در شبانه روز 2) انگشتر را به دست راست کردن 3) پیشانی به خاک نهادن در سجده 4) بسم الله را بلند گفتن و 5) اهتمام به زیارت اربعین؛ لذا باید در تبعیت از پیشوایان دین به این آموزه ها دست آویزیم.