شهیدچمران

روزگار درازی بود که هر انقلابی را مقدس می شمردم و نام او را با یاد تو توأم می کردم و قلب خود را می گشودم و انقلابیون را و او را در قلب خود جای می دادم و به عشق تو او را دوست می داشتم و به قداست تو او را مقدس می شمردم و در راه کمک به او از هیچ فداکاری حتی بذل حیات و هستی خود دریغ نمی کردم

اما تجربه ، درس بزرگ و تلخی به من داد ـ که اسلحه و کشتار و انقلاب و حتی شهادت به خودی خود نباید مورد احترام و تقدیس قرار گیرد ، بلکه آنچه مهم است انسانیت ، فداکاری در راه آرمان انسانها ، غلبه بر خودخواهی و غرور و مصالح پست مادی و ایمان به ارزشهای الهی است .

-کتاب انسان وخدا