اصلالب به گلایه باز نمی کرد

بااینکه تعداد مسئولیتهایی که (سیدمرتضی) داشت ازحد توانلییهای یک آدم خارج بود،ولی درخانه طوری بود که ما کمبودی احساس نمی کردیم، باآنکه من هم کاردرمخابرات راآغاز کرده بودم وایشان هم واقعا گرفتاری کاری داشت وتربیت سه فرزندمان هم به عهده مان بود.وقتی من می گفتم فرضت ندارم،شما بچه را مثلا دکتر ببر،می برد.من هیچوقت درگیر مسائل خرید بیرون ازخانه ،کوپن یاصف نبودم. جالب است بدانید که اکثر مطالعاتش را دراین دوران ، درهمین صفها انجام می داد. تمام خرید خانه به عهده خودش بود واصلا لب به گلایه باز نمی کرد. خلق خوشی داشت. از من خیلی خوش خلق تربود.  ( روایتی ازهمسر شهید سیدمرتضی آوینی)