ولادت امام حسین (ع)

ولادت امام حسین (ع( کتاب: پیشواى سوم - حضرت امام حسین (علیه السلام)نویسنده: هیئت تحریریه مؤسسه در راه حق ،به روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت (1) دومین فرزند برومند حضرت على و فاطمه،که درود خدا بر ایشان باد،در خانه‏ ى وحى و ولایت،چشم به جهان گشود. چون خبر ولادتش به پیامبر گرامى اسلام (ص) رسید،به خانه‏ ى حضرت على و فاطمه (ع) آمد و اسماء (2) را فرمود تا کودکش را بیاورد.اسماء او را در پارچه‏ اى سپید پیچید و خدمت رسول اکرم (ص) برد،آن گرامى به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت (3) . به روزهاى اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش،امین وحى الهى،جبرئیل،فرود آمد و گفت: سلام خداوند بر تو باد اى رسول خدا،این نوزاد را به نام‏ پسر کوچک هارون‏«شبیر» (4) که به عربى‏«حسین‏»خوانده مى‏شود،نام بگذار. (5) چون على (ع) براى تو بسان هارون براى موسى بن عمران است جز آنکه تو خاتم پیغمبران هستى. و به این ترتیب نام پر عظمت‏«حسین‏»از جانب پروردگار،براى دومین فرزند فاطمه انتخاب شد. به روز هفتم ولادتش،فاطمه‏ ى زهراء که سلام خداوند بر او باد،گوسفندى را براى فرزندش به عنوان عقیقه (6) کشت،و سر آن حضرت را تراشید و هم وزن موى سر او نقره صدقه داد. (7) حسین و پیامبر (ص) از ولادت حسین بن على (ع) که در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله (ص) که شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد، مردم از اظهار محبت و لطفى که پیامبر راستین اسلام (ص) در باره‏ ى حسین (ع) ابراز مى‏داشت،به بزرگوارى و مقام شامخ پیشواى سوم آگاه شدند. سلمان فارسى مى‏ گوید:دیدم که رسول خدا(ص) حسین (ع) را بر زانوى خویش نهاده او را مى‏ بوسید و مى‏ فرمود: تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانى،تو امام و پسر امام و پدر امامان هستى،تو حجت‏ خدا و پسر حجت‏ خدا و پدر حجت‏هاى خدایى که نه نفرند و خاتم ایشان،قائم ایشان (امام زمان عج) مى‏ باشد. (8) انس بن مالک روایت مى‏ کند: وقتى از پیامبر پرسیدند کدامیک از اهل بیت‏ خود را بیشتر دوست مى‏ دارى،فرمود:حسن و حسین را، (9) بارها رسول گرامى حسن و حسین را به سینه مى‏ فشرد و آنان را مى‏ بویید و مى‏ بوسید. (10) ابو هریره که از مزدوران معاویه و از دشمنان خاندان امامت است در عین حال اعتراف مى‏ کند که: رسول اکرم (ص) را دیدم که حسن و حسین (ع)را بر شانه‏ هاى خویش نشانده بود و به سوى ما مى‏ آمد،وقتى به ما رسید فرمود: هر کس این دو فرزندم را دوست‏ بدارد مرا دوست داشته و هر که با آنان دشمنى ورزد با من دشمنى نموده است. (11) عالى‏ ترین،صمیمى‏ ترین و گویاترین رابطه‏ ى معنوى و ملکوتى بین پیامبر و حسین را مى‏ توان در این جمله‏ ى رسول گرامى اسلام (ص) خواند که فرمود: حسین از من و من از حسینم. (12) پى‏ نوشتها: 1- در سال و ماه و روز ولادت امام حسین (ع) اقوال دیگرى هم گفته شده است،ولى ما قول مشهور بین شیعه را نقل کردیم.ر.به. ک.اعلام الورى طبرسى ص 213  ،2- احتمال دارد منظور از اسماء،دختر یزید بن سکن انصارى باشد.ر.به.ک.اعیان الشیعه جزء 11 ص 167 ،3- امالى شیخ طوسى ج 1 ص 377  ،4- شبر بر وزن حسن و شبیر بر وزن حسین و مشبر بر وزن محسن نام پسران هارون بوده است و پیغمبر اسلام (ص) فرزندان خود حسن و حسین و محسن را به این سه نام نامیده است- تاج العروس ج 3 ص 389،این سه کلمه در زبان عبرى همان معنى را دارد که حسن و حسین و محسن در زبان عربى دارد- لسان العرب ج 6 ص 60 5 ،- معانى الاخبار ص 57 6 ،- در منابع اسلامى در باره‏ى عقیقه سفارش فراوان شده و براى سلامتى فرزند بسیار مؤثر دانسته شده است،ر.به.ک.وسائل الشیعه ج 15 ص 143 به بعد. 7- کافى ج 6 ص 33. 8- مقتل خوارزمى ج 1 ص 146- کمال الدین صدوق ص 152. 9- سنن ترمذى ج 5 ص 323. 10- ذخائر العقبى ص 122. 11- الاصابه ج 11 ص 330. 12- سنن ترمذى ج 5 ص 324- در این قسمت روایاتى که در کتابهاى اهل تسنن آمده است نقل شد تا براى آنها هم سندیت داشته باشد.