بخشش را "بخش کن"

خشش را "بخش کن"... محبت را "پخش کن" ... غضب "پریشانی" است... نهایتش "پشیمانی" است ... شکیبایی... بر هر "دعوایی"، "دواست"... هر چه "بضاعتمان" کمتراست ... "قضاوتمان" بیشتر است... با "خویشتنداری" ... "خویشاوند داری" ...