آثار وحدت

 قالَ الاْءمامُ عَلِىٌّ علیه السلام: ... فَانْظُرُوا کَیفَ کانُوا حَیْثُ کانَتِ الْأَمْلاءُ مُجتَمِعَةً وَالاَْهواءُ مُؤتَلِفَةً وَالْقُلُوبُ مُعْتَدِلَةً وَالاَْیْدی مُتَرادِفَةً، وَالسُّیُوفُ مُتَناصِرَةً وَالْبَصائِرُ نافِذَةً وَالْعَزائِمُ واحدَةً ألَمْ یَکُونُوا أرْبابا فی أقْطارِ الْأرَضینَ وَمُلُوکا عَلى رِقابِ الْعالَمینَ. 

امام على علیه السلام فرمود: پس بنگرید، چگونه بودند «قوم بنى اسرائیل» زمانى که جمعیّتها گرد آمده، و اندیشه ها با هم و دلها یکسان و دستها یاورهم و شمشیرها کمک یکدیگر و بینش ها ژرف و تصمیمات یکى بود، آیا در اطراف زمین «شهرها»، بزرگ و بر همه جهانیان حاکم نبودند؟