نقش زنان در پیروزی انقلاب اسلامی ایران
به واقع انقلاب اسلامی ایران که در سال 1357 به پیروزی رسید، جنبشی بود که در پانزده خرداد 1342 آغاز شد. زن مسلمان ایرانی نیز در این سال‌های آتش زیر خاکستر، همگام با مردان در جهاد و مبارزه با طاغوت بود و هر چه به سال 1357 نزدیک می شد بر تعداد و بر شدت فعالیت این زنان افزوده می‌شد.
با شعله ور شدن آتش انقلاب، زن مسلمان نیز که تا پیش از این با فعالیتهای مخفی و به عنوان مادر شهید و یا همسر مبارزین در بند با رژیم شاه مبارزه میکرد، به خیابانها آمد، با چادر مشکی، با فرزندش که او را در بغل گرفته بود، با مشت‌های گره کرده و با فریاد «مرگ بر شاه»:
«شما در چه تاریخی چنین دیده اید؟ امروز زنهای شیر دل طفل خود را در آغوش کشیده و به میدان مسلسل و تانک میروند، در کدام تاریخ چنین مردانگی و فداکاری از زنان ثبت شده است.»
و همین حرکت ایشان نهضت را قوت و تداوم بخشید:
«آمدن شما خانمها به خیابانها و میدانهای مبارزه موجب این شد که مردها هم قوت پیدا کنند، تقویت شوند، روحیه آنها هم با آمدن شما تقویت شود.»
«مردها به تبع زنها در خیابانها میریختند، تشویق میکردند زنها مردان را، خودشان در صف‌های جلو بودند.» شهادت شهید، ثمره دامان پر مهر و اندوخته دستان زحمتکش مادران فهیم و گرانقدری است که محبت مادری را با عشق الهی پیوند میزنند و روح و جان فرزندان خود را آماده میسازند که به قربانگاه شهادت قدم گذارند، و به همین جهت حضرت امام خمینی رحمه الله، بزرگ مصلح قرن در جای جای کلام خویش زنان را پیشگامان انقلاب معرفی میکند:
زنانی که خود در تظاهرات در صف مقدم حاضر بودند;
زنانی که با حرکتخود، مردان را برای حضور و مبارزه تشجیع کردند;
زنانی که فرزندان خود را برای شهادت تربیت کردند;
زنای که با پاسداری از خون شهدا، انقلاب را تداوم بخشیدند...
امامرحمه الله میفرمایند: «ما نهضتخودمان را مدیون زنها میدانیم.» و همین نکته برای بیان نقش زنان در پیروزی انقلاب اسلامی از هر کلامی رساتر است .