دل نوشته ای به سربازگمنام امام زمان (عج)

                                                                                           

 

 

 به نام خداوند بخشنده مهربان

   دل نوشته ای به سربازگمنام امام زمان (عج)

می خواهم از تو بگویم ؛ می خواهم با قلم ناتوانم برومندی و تواناییت را بر صفحه کاغذ بنگارم ؛ می خواهم از دغدغه هایت ، دلتنگی هایت و محدودیت های اجتماعیت بگویم . می خواهم از استواری و امانت داریت بگویم .

راستی هیچ تامل کرده ای که تا به حال در دوران شکوهمند انقلاب اسلامی هیچ کس موفق به اخذ مدال افتخار سرباز گمنام امام زمان (عج) نشده و مهم تر از آن ، گرفتن این مدال از دستان معجزه گر پیرجماران امام روح اله (ره )بوده است ؟

می خواهم از تو بگویم از تو که درگمنامی زندگی می کنی و خویشاوندان نزدیکت نیز نمی دانند برنامه های روزانه ات را و خودت با خودت نجوا می کنی که خدایا فردای قیامت چگونه پاسخ های مبهم سوالات خانواده را بدهم .

گمنام عزیزم ! گرچه شیرینی های ظاهری و هیجانات اجتماعی دنیا را برخود محدود کرده ای اما شیرینی ماموریت ذاتی ات آن است که کام مردم سرزمینت را شیرین می کنی و چه حلاوتی برایت زیباتر از آن که آرامش و آسایش مردم کشورت را به نظاره می نشینی و تمام مظلومان جهان و سراسر گیتی به امنیت وطنت غبطه می خورند و آرزوی زیستن در سرزمینت را دارند .بازهم بگویم ؛ بگذار دوباره بگویم که در فراسوی مرزها و در سرزمین غیرخودی چه سختی هایی را تحمل می کنی و در ماموریت های مختلف برون مرزی  برای رسیدن به اهداف سازمانی ات ، چه خطرات هولناکی را به جان می خری .

گفتن از تو و نوشتن از رشادت هایت ، شجاعت و دلاوریت ، سکوتت ، کم حرفیت ، فراوان شنیدنت ، سخن نگفتنت ، دیده بانی از تمامیت ارضی کشورت ، ولایت مداریت ، زمان شناسی ات ، هوشیاری ات ، فساد ستیزی ات ،  ارتباط گیری سازمانی ات ، مدل های اطلاعاتی ات ، تبادلات درون سازمان و برون سازمانی ات و... دراین مجال نمی گنجد و از عهده ی قلم این کمترین بر نمی آید اما برحسب وظیفه ، قدردانی و قدرشناسی خود و مردم عزیز سرزمینم را تقدیمتان می نمایم و امیدوارم با عنایت خاصه ی حضرت ولی عصر امام زمان روحی و ارواحنا له الفداه در انجام ماموریت های سازمانی موفق و موید باشید وان شااله به زودی زود پرچم پر افتخار انقلاب اسلامی ایران به دستان پر مهر حضرت حجت تقدیم گردد . به امید آن روز ان شااله     

                                                          دل نوشته ای از مدیر حراست دانشگاه فنی وحرفه ای استان همدان جناب آقای ترکاشوند